27 yıllık öfke

Hepimizin bildiği ancak çoğu kez unuttuğumuz futbolun yazılı olmayan kuralları vardır. Bunlardan biri ve hatta en önemlisi, derbiler ve final maçlarında sakin kalabilmek ve sinirlenmemektir. Bunu yapabilen takımlar, her zaman bu tip maçlara avantajlı başlar. Ancak bu sakin kalabilmeyi sadece futbolcular genelinde düşünmemek gerekir.

Oyuncuları bu maça hazırlayan Teknik Direktör ve ekibinin de sakin kalabilmesi ve bu sakinliklerini oyuncuya gerek hafta boyunca yapılan antrenmanlarda, gerekse maç içerisinde hissettirmesi gerekir. Kadro seçimi, oyun içindeki değişikliler oyunculara hocanın durumu hakkında net bilgi sunar. Oyuncular akıllıdır. Gözleri devamlı kenar yönetimdedir. Bu yüzden Teknik Direktörün maç içerisinde kendilerine verdiği taktikten, onun vücut diline, oyuncu değişikliklerine ve hatta bu değişiklerin dakikalarına bile bakıp, Teknik Heyetin nasıl bir ruh halinde olduklarını anlayabilirler.

Sn. Şenol Güneş bu ülkede 2 farklı camiaya ait olan ve 2 farklı camiada da çok sevilen tek spor adamıdır. Müthiş kaleciğinden, teknik adamlığına kadar futbolun içerisinde bulunduğu uzun yılları başarılar ile doludur. Bunu da efendi duruşuna, öğrenmeye ve kendini geliştirmeye açık bir insan oluşuna ve en önemlisi sonuç ne olursa olsun, sakinliğine bağlayabiliriz. Ancak neticesinde o da bir insan ve onun da bir istisnası, bir zaafının olması çok doğal. Nedir bu güzel adamı bu kadar sinirlendiren, dıştan öfkesini gizlese de, aslında içinde sinir harbi yaşamasına neden olan bu istisna? Evet istisnanın adı malumunuz olduğu üzere bu haftaki ezeli rakibimiz F.Bahçe. Peki neden? Aslında bunun nedenini bulmak için zamanda kısa bir yolculuğa çıkıp, 1996 yılının Mayıs Ayına gitmek gerekebilir.
Ne oldu Mayıs 1996 ‘da? Trabzonspor ile F.Bahçe’nin çekiştiği amansız bir Şampiyonluk yarışı vardı. Ligin son haftalarına yaklaşılırken, Trabzonspor eski statları Avni Aker’de F.Bahçe’yi ağırlıyordu Kendi seyircisi önünde müthiş oynuyor, Avni Aker adeta hop oturup, hop kalkıyordu. Bu güzel oyunu sol bek Abdullah’ın uzaktan attığı enfes golle taçlandırmıştı. Bu 1-0 lık skor avantajı Trabzonspor’un şampiyonluğu için yeterliydi. Trabzonspor golden sonra da ataklarına devam ediyor, kendilerini farka götürecek pozisyonları cömertçe harcıyordu. Kaçan inanılmaz goller, Trabzonspor’u demoralize ederken, F.Bahçe’yi morallendiriyordu. Ancak Şenol Güneş, atak yapmaktan yorulan takımına gerekli müdahaleleri yapamayıp, bitik F.Bahçe karşısında oyunu rölantiye alamayınca, Fener’in 2 usta ayağı Oğuz ve Aykut’un 2 golüyle fark yapacağı geceyi dramatik bir son ile kapatıyor ve F.Bahçe’ye şampiyonluğu adeta altın tepside sunuyordu.

Şenol Güneş o zamanlar yeni bir teknik direktördü. Bunu acemiliğine bağlayabiliriz. Belki de oyunculuk zamanından bilendiği F.Bahçe’yi sürklase ederek, şampiyon olmak istedi. Bu bilinmez, ancak benzer senaryolar daha sonra çalıştırdığı takımlarda da kendini buldu. Belki de hep o dramatik gecenin etkisinde kaldı. Belki de o gün yapamadıklarını, başka takımlar ile yapıp, Fener’den o gecenin intikamını almak istedi. Benzer bir durumu Beşiktaş’ın başında da yaşadı. Yine aynı şekilde davranıp, ilk yarının sonunda Burak’ın attığı golle devreye 3-0 gibi spektaküler sayılabilecek bir ilk yarı skoru ile giren Beşiktaş’ta, oyunu rölantiye alabilecek hamleleri yapamadı. Öfkesi ve hırsı, ilk yarı insan üstü bir efor harcamış, yorgun Beşiktaş’ın değil skoru arttırmak, rakip kaleye bile gidemeyeceğini görmesine engel oldu. Fenerbahçe’ye 1996’da Trabzonspor’da yaşatamadığı hezimeti yaşatacağım derken, yine öfkesine yenik düşüp, 3-3 gibi dramatik sayılabilecek bir son ile maçtan ayrıldı.

Teknik Direktörlüğünün yeni döneminde, kendi camiasının başında 1996 yılında şampiyonluk yaşayacakken, ilk şampiyonluğunu tam 20 yıl sonra başka bir ezeli rakibi Beşiktaş ile yaşadı, Trabzonspor’da o gün yaşayacağı şampiyonluğu tam 26 yıl sonra başka bir teknik adam ile yaşadı.

Fenerbahçe’ye karşı sakin kalamayıp, genelde öfkesine ve hırsına yenik düşmesinin sebebi sizce de 27 yıllık öfke olabilir mi?

Kerem EYMÜR / GudemBesiktas.com