Hızlı ve öfkeli

Hafta içi bağırmalarının (!) yankılarını aradığı bir günün akşam saatlerindeyiz.

Maç başladı, başlayacak.

Bakalım yüksek ses, duvarlara çarpıp sahibine geri mi dönecek, yoksa ses düzeyi İnönü Stadı’na enikonu dağılacak mı? Göreceğiz.

Ljajic’li bir orta sahayı tercih eden Sergen Hoca, sarı kart sınırındaki topçuları da bir hafta sonraki maçı gözetme muhabbetlerine sırt çevirerek, takımdan esirgememişti.

Doğru yapmıştı, önce mevcut maçtı zira.

İlk 10 dakika test sürüşleri ve nabız yoklamalarıyla geçildi.

Ljajic’in “T cetveli”yle verdiği bir pas var ama esas mevzu, Aboubakar’ın 15. dakikada attığı golde Ghezzal’ın büyülü ayağında saklı.

Çok yüksek önem arz eden bir maçta, asfaltta vakit geçiriyormuşcasına acayip bir soğukkanlılıkla atılan gol, büyük harflerle kayıtlara geçmeli bence.

Golden önce, “5” yüz kişi ile hattı müdafaa yapan Gaziantep, golden sonra alan daraltıp sathı müdafaaya geçerek, bütün sahaya yayılmaya başladı.

Haliyle maç çekişmeliydi ve göze hitap etti.

Tam aradığımız hava dedik ama ikinci golü bulamadık.

İkinci devre yine Antep’in “eziliş” yerine “sahaya diziliş”i seçmesiyle başladı.

Bunun üstüne Beşiktaş’ın ivedilikle asayişi sağlaması gerekiyordu ki, bu da Gaziantep’in arkada bıraktığı boşluklara sızış ve hızlı adamları oyuna alışla mümkündü.

Bir saati tamamladığımızda iş aciliyet kazanmıştı.

Ve zaruriydi.

Üstelik solda otoban vardı ve bedavaydı.

Çemkirdiğimiz dakikalarda Gökhan Töre oyuna girdi.

O oyuna girince otoban dediğimiz yer iyice boşaldı.

“Hızlı ve Öfkeli” sahnelerine benzedi.

Öfkeli vınnn diesel’di de hızlı Aboubakar’dı.

Breh breh breh…

Bir gol attı ki biz zaten havalardayız da bütün Porto taraftarı ayağa kalkmıştır! 2-0.

Golden sonra maç 0-0’mış gibi davranıp kora kor oyun devam edip, maçı tam paketledik derken neredeyse başımıza gelmeyen kalmıyordu.

Verilmiş sadakamız varmış.

Alen MARKARYAN / Akşam